هوای آلوده و کاهش فواید ورزش
قرار گرفتن طولانیمدت در معرض هوای آلوده موجب کاهش اثرات مثبت فعالیت بدنی منظم میشود.
قرارگرفتن طولانی در معرض هوای آلوده میتواند از اثرات مثبت فعالیت بدنی منظم بکاهد؛ این نتیجه پژوهشی جهانی است که حدود یک دهه و نیم طول کشیده است و بیش از یک ونیم میلیون بزرگسال را در چندین کشور موردبررسی قرار داده است. نتایج پژوهش نشان میدهد، بهرغم اینکه ورزش همچنان به افزایش طول عمر کمک میکند، مزایای آن در مناطقی با آلودگی بالای ذرات ریز به طور چشمگیری کاهش مییابد؛ بهویژه زمانی که غلظت (PM2.5) – ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵میکرومتر که میتوانند وارد ریه و جریان خون شوند.- از حد مشخصی عبور میکند. پژوهشگران تأکید میکنند که فعالیت در فضای باز باید ادامه یابد، اما هوای پاکتر میتواند دستاوردهای بسیار بیشتری برای سلامت داشته باشد.
به گزارش پایگاه علمی خبری دانه، پژوهش تازهای از یک گروه بینالمللی، از جمله متخصصان دانشگاه کالج لندن (UCL)، نشان میدهد که قرارگرفتن طولانیمدت در برابر هوای آلوده میتواند فواید سلامتی فعالیت بدنی منظم را بهشدت کاهش دهد. این مطالعه که در نشریه (BMC Medicine) منتشر شده، دادههای بیش از ۱.۵ میلیون بزرگسال را که بیش از ده سال در کشورهایی مانند بریتانیا، تایوان، چین، دانمارک و ایالات متحده تحت پایش بودند، بررسی کرده است.
پژوهشگران دریافتند افرادی که در مناطق دارای آلودگی شدید زندگی میکنند، باوجود ورزش منظم کاهش بسیار کمتری در خطر مرگومیر تجربه میکنند؛ این موضوع در مرگ ناشی از هر علت و همچنین مرگهای ناشی از سرطان و بیماری قلبی مشاهده شد، هرچند فواید ورزش به طور کامل از بین نرفت.
ذرات ریز و اثرات آنها بر بدن
این مطالعه بر ذرات ریز معلق موسوم به (PM2.5)تمرکز داشت؛ ذراتی کوچکتر از ۲.۵ میکرومتر که به دلیل اندازه بسیار کوچکشان میتوانند تا عمق ریهها پیش بروند و حتی وارد جریان خون شوند.
تحلیل دادهها نشان داد که زمانی که میانگین سالانه (PM2.5) به ۲۵ میکروگرم بر مترمکعب یا بیشتر میرسد، فواید ورزش بهشدت کاهش مییابد. نزدیک به ۴۶ درصد جمعیت جهان در مناطقی با آلودگی برابر یا بیشتر از این مقدار زندگی میکنند.
پروفسور «پو – وِن کو»، پژوهشگر اصلی مطالعه از دانشگاه ملی چونگ – هسینگ تایوان، گفت:
«یافتههای ما تأکید میکند که ورزش حتی در محیطهای آلوده نیز مفید است؛ اما بهبود کیفیت هوا میتواند این فواید را بسیار افزایش دهد.»
پروفسور «اندرو استپتو» از دانشگاه کالج لندن نیز افزود:
«مطالعه ما نشان میدهد که هوای سمی میتواند تا حدی فواید ورزش را مهار کند، هرچند آنها را کاملاً از میان نمیبرد. این نتایج شواهد بیشتری از آسیبهای ناشی از ذرات ریز برای سلامت ارائه میدهد.»
او ادامه داد:
«هوای پاک و فعالیت بدنی هر دو برای سالمندی سالم ضروری هستند و به همین دلیل نیاز به اقدامات جدیتر برای کاهش آلودگی هوا داریم.»
تحلیل گسترده و الگوهای روشن خطر
در این پژوهش، دادههای هفت مطالعه ادغام شد؛ سه مورد از آنها پیشتر منتشر نشده بودند. دادهها شامل اطلاعات کلی و همچنین تحلیلهای جدید از سوابق فردی سه مطالعه بود.
در مجموع، بزرگسالانی که هفتهای حداقل دو ساعت و نیم ورزش متوسط تا شدید انجام میدادند، ۳۰ درصد خطر مرگ کمتری نسبت به افراد کمتحرک داشتند.
اما در مناطقی که آلودگی (PM2.5) بیش از ۲۵ میکروگرم بر مترمکعب بود، این اثر محافظتی در افراد پرتحرک به ۱۲ تا ۱۵ درصد کاهش یافت.
کاهش بیشتر فواید ورزش در آلودگیهای بالاتر
وقتی آلودگی سالانه از ۳۵ میکروگرم بر مترمکعب فراتر میرفت، فواید ورزش حتی بیشتر کاهش مییافت؛ بهویژه در مرگهای ناشی از سرطان. در این شرایط، اثر محافظتی ورزش دیگر قوی نبود. حدود ۳۶ درصد جمعیت جهان در مناطقی با میانگین سالانه بیش از ۳۵ میکروگرم بر مترمکعب زندگی میکنند.
شرکتکنندگان بریتانیایی میانگین (PM2.5) برابر با ۱۰ میکروگرم بر مترمکعب را تجربه کردند؛ رقمی که کمتر از حدی است که کاهش شدید فواید ورزش گزارش شده. بااینحال، آلودگی در شهرهای بریتانیا متغیر است و در برخی روزهای زمستان، غلظت PM2.5 اغلب از ۲۵ میکروگرم بر مترمکعب فراتر میرود.
پروفسور «پائولا زانینوتو» از دانشگاه کالج لندن گفت:
«نمیخواهیم مردم را از ورزش در فضای باز منصرف کنیم. بررسی کیفیت هوا، انتخاب مسیرهای پاکتر یا کاهش شدت فعالیت در روزهای آلوده میتواند به بهرهگیری بهتر از فواید ورزش کمک کند.»
نویسندگان اشاره کردند که بیشتر دادهها از کشورهای با درآمد بالا بهدستآمده و این یافتهها ممکن است در کشورهایی با آلودگی بسیار شدیدتر (گاهی بالاتر از ۵۰ میکروگرم بر مترمکعب) به طور کامل قابلتعمیم نباشد.
