فلورنس۵۰ هزار سال پیش؛ انقراض انسانهای کوچکجثه
بررسی ها سرنخهای تازهای از سرنوشت آخرین جمعیت هومو فلورسیِنسیس را آشکار کرده است.
تحقیقات جدید نشان میدهد «هابیتها» ممکن است زمانی منقرض شده باشند که خشکسالی آنها را مجبور کرد با انسانهای مدرن رقابت کنند. هومو فلورسیِنسیس (Homo floresiensis)، گونهای کوچکجثه از انسانهای اولیه که لقب «هابیت» گرفته، ممکن است حدود ۵۰ هزار سال پیش به دلیل کاهش بارندگی و کمشدن شکار، از جمله جانوری به نام استگودون (Stegodon)، منقرض شده باشد. این کمبود غذا احتمالاً آنها را وادار کرده به بخشهایی کوچ کنند که در آنجا با انسانهای مدرن، (Homo sapiens) رقابت میکردند.
تا امروز، فسیلهای هابیت تنها در یک غار به نام لیانگ بوا در جزیرهٔ فلورس اندونزی یافت شدهاند. از زمانی که کشف هومو فلورسیِنسیس (H. floresiensis) در سال ۲۰۰۴ اعلام شد، دانشمندان تلاش کردهاند بفهمند این گونه کوچک چگونه زندگی میکرده و چرا ناپدید شده است.
کاهش بارندگی و تغییر اکوسیستم
به گزارش پایگاه علمی خبری دانه، در مقالهای که دوشنبه (۸ دسامبر) در مجله Communications Earth & Environment منتشر شد، دانشمندان گزارش دادند که بارش باران در جزیرهٔ فلورس پیش از ۵۰ هزار سال پیش به طور قابلتوجهی کاهشیافته بود. آنها همچنین دریافتند جمعیت استگودون، فیلسانی منقرضشده که هابیتها آن را شکار میکردند، پیش از ناپدیدی کامل اینگونه (حدود ۵۰ هزار سال پیش) روبهکاهش
بوده است.
برای بررسی تغییرات بارندگی، پژوهشگران یک استالاگمیت (stalagmite) از غار لیانگ لُوار، نزدیک به لیانگ بوا، را نمونهبرداری کردند. استالاگمیتها با تبخیر آب و رسوب کربنات کلسیم رشد میکنند و مواد معدنی مانند منیزیم را نیز در خود جای میدهند. در دورههای کمبود آب، سرعت رشد کمتر میشود و نسبت منیزیم به کربنات کلسیم افزایش مییابد؛ بنابراین با اندازهگیری این نسبت میتوان تغییر بارندگی را تعیین کرد.
پژوهشگران دریافتند میانگین بارندگی سالانه از ۱۵۶۰ میلیمتر (۷۶ هزار سال پیش) به ۹۹۰ میلیمتر (۶۱ هزار سال پیش) کاهشیافته و این مقدار کمبارش تا ۵۰ هزار سال پیش ادامه داشته است. در همین زمان، فوران یک آتشفشان در نزدیکی جزیره رخ داد و لایهای از مواد آتشفشانی کل منطقه را پوشاند.
تحلیل دندانهای استگودون نیز نشان داد که جمعیت این حیوان میان ۶۱ هزار تا ۵۰ هزار سال پیش کاهشیافته و پس از فوران آتشفشانی از جزیره ناپدید شده است. کاهش بارندگی احتمالاً باعث کاهش منابع استگودون، و در نتیجه سختتر شدن زندگی برای هابیتها شده است؛ زیرا این جانور بخش عمدهٔ رژیم غذایی آنها را تشکیل میداد.
جابهجایی هابیتها و احتمال برخورد با انسان مدرن
به نظر میرسد با کمشدن بارندگی، استگودونها به سمت سواحل جزیره کوچ کرده باشند و هابیتها نیز آنها را دنبال کرده باشند.
نیک اسکراکستون، پژوهشگر دانشگاه کالج دوبلین و از نویسندگان مقاله، گفت:
«اگر کاهش جریان رودخانه باعث کاهش جمعیت استگودون شده باشد، منطقی است که این حیوانات به سمت منابع آبی پایدارتر مهاجرت کنند؛ بنابراین منطقی است که هابیتها هم دنبال آنها حرکت کرده باشند.»
این جابهجایی میتوانسته هابیتها را با انسانهای مدرن، هومو ساپینسهایی که در حال گسترش در منطقه بودند روبهرو کند؛ موضوعی که میتوانسته به رقابت برای منابع یا حتی درگیری مستقیم منجر شود. فوران آتشفشان نیز اوضاع را برای این گونه شکننده سختتر کرده است.
