بر اساس اعلام سازمان ملی هوانوردی و فضانوردی آمریکا(NASA)، رصدگران آسمان در صورت تاریک بودن آسمان میتوانند در ساعات اوج بارش شهابی جوزایی، از شنبهشب تا بامداد یکشنبه (۲۲ و ۲۳ آذر) تا ۱۲۰ شهاب در هر ساعت ببینند.
به گزارش پایگاه علمی خبری دانه و به نقل از خبرگزاری آسشوشیتدپرس، بارشهای شهابی زمانی رخ میدهد که سنگهای فضاییِ پرسرعت وارد جو زمین میشود و با سوختن، دنبالههای آتشین به جا میگذارد؛ همان چیزی که به «ستاره دنبالهدار» معروف است. هر شب ممکن است شهابهای پراکندهای از زمین دیده شود، اما بارشهای چشمگیر سالانه زمانی اتفاق میافتد که سیاره ما از میان جریانهای متراکمِ بقایای کیهانی عبور میکند.
اینکه یک بارش شهابی از زمین چقدر تماشایی به نظر برسد، به عوامل متعددی بستگی دارد؛ از جمله میزان این بقایا و روشنایی ماه که میتواند نور شهابها را تحتالشعاع قرار دهد. حال بارش شهابی جوزایی پیش از آنکه نور ماه بعد از نیمهشب مزاحم باشد، بازه مناسبی برای رصد دارد.
روزنامهنگار ویژه علم خبرگزاری آسوشیتدپرس، آدیتی رامکریشنان(Adithi Ramakrishnan)، در این باره مینویسد: “برای لذت بردن از نمایش این بارش شهابی لباس گرم بپوشید و از نورهای شهری فاصله بگیرید؛ چرا که این نورها میتواند درخشش شهابها را کمرنگ کند. این بارش در سراسر آسمان دیده میشود، پس به تاریکترین بخش آسمان نگاه کنید یا به دنبال صورت فلکی جوزا بگردید که این بارش نامش را از آن گرفته است. در یک کیسهخواب دراز بکشید یا روی صندلی باغی به عقب تکیه دهید و ۱۵ تا ۲۰ دقیقه صبر کنید تا چشمهایتان به تاریکی عادت کند. آنوقت است که شهابها به صورت نورهای کوچکی که در آسمان خط میکشند ظاهر میشوند.” در همین حین که دیگر ستارهها ثابت اند، یکی را می بینید که در آسمان حرکت میکند و یک دنباله کوچک پشت سرش باقی میگذارد.
بر اساس این گزارش بیشتر بارشهای شهابی از بقایای دنبالهدارها بهوجود میآید، اما بارش شهابی جوزایی منشأ متفاوتی دارد و از سیارکِ فایتون(Phaethon) در مدار 3200 خورشید سرچشمه میگیرد.
